Cinema - Tehran International Film Festival (Dec 1976)

کفتگونی با: فدر که فلینی بدرازای ده آرچین ح_ گفتکو ا ز: تولید کنریش ترجمه : ایرج انور 9 به عنوان گوبندة قصه‌های خصوصی تو امتیازی دار ی که‌روزبروز نادرتر میشود: مسائل خصوصی تو اگر میخواهی ابن اسم‌را برای فیلمهایت بگذاری ‏ به‌تماشا گرهای زبادی مربوط می‌شود ؛ از نپوبوركگرفته تا مسکو. تو از جدیدترین نوع بیان هنر امروز استفاده می‌کنی ولی با ابنحال میتوانی مردم را نحت تاثیر قر ار دهی. با اینکه سینمای تو يك سینمای پیشرو است فکر نمی‌کنی که در ابعاد جدیدی بازهم از عناصر سنتی مثل روانشناسی » درهم پیچیدگی و هیجان استفاده میکنی وبه‌این ترتیب به جنگ ملال میروی که خطر نالتربن دشمن هنر امروز است؟ فلیشی ‏ میدانی سینما پدیده حیرت‌انگیزی است . من همین چند روزه یکی از فیلم‌های جیمزباندی» «پنجه طلائی» را دیدم و این فیلم واقعامرا بت تأثیر قرارداد . گذشته ازظاهر درنخشان و تداوم جالب ماجراهای فیلم که‌بسپار خوب بیان شده حس میکنم که در پشت آن, دنیایو حشتنا و پرازرنجی وجوددارد. و این دنیا همین دنیای ما است که مثل فیلم جذاب و هم‌چنین هولناك است.به‌نظر من «۰۰۷» یکی ازآن فیلم‌هائی است که سینما را يك‌قدم به‌جلو میبرند. نمیدانم منظورم روشن است یا نه ؛ این فیلم موفق شده پیام بشر امروز راب اگرچه‌دريك‌فرم 6-۱ سنتی و شاید هم دیوانه‌وار و مبالغهآمیز دریافت کندومن‌فکر می‌کنم به‌همین‌علت است که فیلم با چنین موفقیت حیرت‌انگیزی روبرو شد. آبا رابطه با تماشاگر برای تو مهم است ؟ با فقط از نظر اقتصادی به آن ‏ اهمیت میدهی ؟ تو یکی از هنرمندان انگشت‌شماری هستی که موفق میشوند افقکتار شخصی خودشان را تبدیل به نمایش کنند. مثلا «ز ند گی شیر ین» هیچ شباهتی به ب «۰۷» ندارد» فیلمی نیست که مثل «۰۰۷» در لابر اتوار ساخته شده‌باشد و لی‌بازهصم با موفقیت عجیبی روبرو ش. این موضوع را چگونه می‌بینی؟بك ودیعه است؟اقبال است ؟ با ننيجةّ جستجو و توجه دائمی تو به‌بازناب کارت بروی مردم است؟ آبا وقتی کار می‌کنی به‌تماشاگر فکر میکنی ؟ به کدام تماشاگر ؟ تماشاگر ایتالیائی با فلینی رابطه با تماشاگر يك ودیعه‌است.يك آمادگی‌دلقك‌وار به سبكث«بار نوم» (ساحصتع یا «بوفالوبیل». این رابطه ناخودآگاه است و من هرگز حتی برای‌يك لحظه هم از خودم نیر سبده‌ام آیا تماشاگر می‌فهمد یا تمی‌فهمد. نماشاگر يك موجود انتزاعی است و پیش بینی واکنش او غیرممکن است. آن حالت سازش کارانه (بعضی هاحتی میگویند شارلاتانگونه) که در فیلم‌های من می‌بینی البته اگر و جودداشته با کاملا غریزی است. پس اگر یکی از فیلمهای تو برای مردم قابل درك نباشد درتوابجادبحران می کند با میگو ثی :«به‌جهني که نفهمید ند» ؟ فلینی بگذار راجع به‌موارد واقعی و ملموس حرف بزنیم. من‌کارگردانی هستم که سناريوهایم همیشه بامخالفت تهیه کننده روبرو میشود و وقتی ميگویم‌همیشه یعنی واقعاً همیشه. حتی کسانی‌که با محبت» دوستی و احترام مراپذیرفته‌اند بدون استثناء گفته‌اند: «اين فیلم به‌هیچوجه پولساز نیست» سینما نیست» ادبیات‌است » فقط چند نفر از آن خوششان میآید. چرا بجای ساختن فیلم آن‌را به‌صورت‌کتابسی درنمیاآوری ؟». هربار که من در حضور تهیه کننده داستانهايم را تعریف‌کردهام کار به‌لبخندهای معنی‌دار و دلسوزانه کشیده .میکوتی اک یکی ان فلا ۱۱۳ نباشد چه ؟ «نورهای واربته» باشکست روبرو شد. «شیخ سفید» يك شکست‌بز رک بواد و #کثتر تن در امذرا در,شال ۱۹۵ داش ول رها را ۱۳ پخش کند و ما با ناامیدی کامل برای پیداکرذن پخش کننده مثل گداها به‌هردری میزدیم» بعضی از نماش‌های خصوصی فیلم را بیاد دارم که بعد از تمام‌شدن‌فیلم همه به من چپ چپ نگاه میکردند و با تاسف زیاد دست تهیه کننده‌ام «پسگورارو ۵۵۵0 » و پیفش‌دند . اس ان اشخاص محاطرم تست واکر ی ۳ باشد بهتر است آنها را نام نبرم . يك روز تابستان در ساعت ۲ بعدازظهر فیلم‌رابطور خصوصی برای رئیس يك شرکت بزرک نمایش دادیم. او باقدم‌های سریع رسید. 0 1 10ع 000ع( تمام مردان رئیس جمهور رنگی -۱2۰ دقیقه کا رگردان : آلن . جی . با کولا فیلمنامه : و یلیام گلدمن (براسا سکتاب باب وودو ار لارل بر نشتاین) فیلمبرداری : گوردون وبلیی موسیقی : دیوید شایر باز بگران : داستین هافمن رابرت ردفورب جیسون روباردز هال هالبرو 2 و مارتین بالزام «تمام مردان رئیس‌جمهور» با ترتیب‌دادن نمایشی کاملا سینمائی از ماجرای «وات رگیت»ضمن برملاکردن بندوبست‌های سیاسی پشت پرده انتخابات رباست‌جمهوری «ریچارد نیکسون» در نهایت امر از ایالات متحده چهره‌ای دمکرات و آزادیخواه میسازد. کشوری که آن‌دو روزنامه‌نگار ساده با سماجت صادقانه خویش می‌توانند حتی بر نیروهای حامی‌ریاست‌جمهوری مثل (اف بی آی) و (سی» آی.) فا یق آپند. شعاری که آمر یکا س‌ا زگاف‌های بزرگ سالیان اخیرش در زمینه‌ی تبلیغات جهانی شدیدا بدا ن‌نیا زداشت تابه‌اعتبار متزلرل خویش » به‌عنوان جامعه‌ای آزاد و عترقی سروصورتی ببخشد. بدین‌تررتیب است که می‌بینیم» ایالات متحده«تمام مردان رئیس جمهور» را باوجودی که فیلم های بهتری در فهرست تولید سال ۷۰ -۷۵دارد, بطور خارج ‌ازمسابقه دربیست‌و ششمین فستیوال جهانی برلین شرکت میدهدت تعجبی ندارد. چون امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که فستیوال برلین تقریبا به‌صورت میدانی برای تبلیغات فرهنگی سیاسی بلوك شرق و غرب درآمده است. ناگفته نماند محتوای فیلم‌های حریفان بلوك شرق نیز غالبااز خالی نیست. ‌" 1 ی ۹ 3