Cinema - Tehran International Film Festival (Nov 1977)

کاملا به تصادف و من فیلم «سه زن» را دیدم ‏ فیلم «۷ زن» : کار «جان فورد» را هم دیدم و فیلم تازه‌ی «جستجو» را . البته به‌خاطر نوشتن این بادداشت کوتاه و دلایل بسپار دیگر , کاش متلا فیلمی دیده بودم به اسم «چهار دختر» يا مثلا «دو دختر ويك جوان» . اما «جستجو» يك نقارن لذتبخش را ارائه‌میدهدکه حاصل همکاری دو زن (لیندا پلن «ع۷611 012ط1,1 و کارن روز نبر گ 05670678 0 ) درکا رگردانی و تهیه‌ی آنست و باشیه واقیع گرایی نیمه روستایی پاکیزه‌اش » نمونه‌ی درستی از سلیقه را به‌کسی چون من ارائه می‌دهد که در آستانه‌ی کلافه‌شدن ازاستخرهای خالی و متروك «رابرت آلتمن» و غوطه‌خوردن کامل‌خود دريك ناآگاهی کامل است . آخرین شاهکار «جان‌فورد». از سوی دیگر ۰ نمونه‌ی درست دید يك کا رگردان است‌در مقابل ساختمان درهم‌ریخته و بی‌شکل «رابرت آلتمن» و کوناهی‌اش در ارائه يك هشدارست به جای معنا . «( زن» » البته در زمان خودش ۰ ۰۱۹۵۰ کمی کهنه و از رسم‌افتاده می‌نمود» (هرچند حالاكلاسيك‌است) درحالی‌ که در آن زمان «مردی برای تمام فصول» و «]گر | ندینمان» رسم‌روز بود. «آلتمن» . هميشه کا رگردانی نوجو و نوگرا بوده است و منابع كلاسيك تمثیل‌هصا و استعاره‌های تکراری » طرحهای تصویری با معناء چون چراغهای نفتی » مشعل‌هایی که شب جهنمی تاريك فیلم جان‌فورد را روشن می‌کنند دیگر برای او نمایشگر کب نی هه طه در بار ۵ فیام «سهزن» دستیابی به چنان محدود‌ی سنتی از ارزشها نیستند که فورد را در آخرین لحظات زندگی هنری‌اش فراگر فته‌بود. شاید فیلم‌های «آلتمن» هم در بردارنده‌ی همان تلخی و بدبینی‌پی باشند که در آثار آخر«فورد» به‌چشم‌می‌خور ند. اما حتی اگر چنین باشد : اين تلخی نه آنچنان خشك است‌و نه آنچنان عمیق. هرجاکه فورد در«۷ زن»» قهرمان ژن را پیش‌رو» در تصویر دار » چراغها را خاموش می‌کند ».اما «التمن» قنها نما را عحو می‌کند ‏ باعل با يك حرکت از او می‌گذرد با با حرکتی افقی از او دور می‌شود . 1 : «سه زن» در میان بهترین کارهای «آلتمن» جای می‌گیرد » هر چند بعضی از نظاهرات بعضی از بدترین کارهای‌اوراداردهچون«بر وستر مك کلود) یا «تصاویر »-یعنی هما نطور که دیگران هم‌گفته‌اند » به دوپاره‌ی‌درخشان اینهم البته چیز تازه‌بی نیست . «مش» در انتها سقوط می‌کند » و «دزدانی چون ما» نیز چنین است. درحالی که« کالیفر نیا . مشکل «آلتمن» در پایان‌دادن به‌فیل‌هایش گاهی حتي به‌بخش‌های بسپارخوب آغاز فیلش هم سرایت می‌کند . بسیاری از شادترینن فیلم‌هایش » نتیجه‌ی موفقیت او در استفاده ازچهره‌های به عبارت دیگر » او همه‌ی انرژیهای خود را در محدوده‌ی بسپار وسیعی از تزئینات و ظرافت‌ها تفسیم می‌کند (که تنها درصورت‌يك اول و بسیار پیچیده‌ی دوم نقسیم می‌شود . نصف به نصف» ء پاره پاره می‌شو د جدید و آغازهای درخشان است . نوشته : راج ر گرین‌سیان ترحمه 2 دیما کلیت > مفهوم اصلی خود را می‌یابند) یا » به‌جای‌ارائه‌ی شخصیت یا ساختن فضا و موقعیت ۰ آدم‌هایش رادرشکلی از يك نوع استحاله‌ی جادویی می‌گذارد . «سه زن» به‌همین استحاله‌های جادویی تعلق دار . در ۷۰ دقیقه‌ی اولش ۰ فیلم خوشنود کننده است » یعنضی اساسا" در پرداخت خوشنوه می‌کند . اما تماشاگر دیگر نمی‌تواند تغییرات پا آنچه راکه بعد از آن فرا می‌رسد بپذیرد و حتی رد می‌کند . فیلم ادامه می‌یابد» انگارقرار است اتفاقی بیافتد.و .هما نطو رکه منتقد ین بسباریکفته ای انگار درباره‌ی چیزی جدی‌ست که چندان اهمیتی ندارد» تا آنجا که در انتها » ارزش همه‌ی آنچه که مورد قبول و خوشایند بوده مورد تردید قرار می‌گیرد . داستانابنستکه‌چگونه «پینکی‌روز» (سیسی‌اسپاسك)» از تگزاس به کالیفر نیا می‌آید تاهویتش را بیابدو به‌منزل «میلی لامورو» (شرلی دووال) در آپارتما نهای ۳۱۲۳16 6 در ۹۳۲1085 ا567ع(1 می‌آید و اینکه چگونه زن سوم * «ویلی هارت» (جنس رول) در ضربه‌ی حاصله از تولد کودکش ‏ در حقیقت به تولد دوباره‌ی خودش می‌رسد و دو زن دیگر با همین حادثه » به مادر سالاری‌پی‌دست می‌يا بند که‌یادآور سبكز نان غرب وحشی‌ست. تقریباً همه چیز و همه‌کس در فیلم يك همزاد یا تصویر : میلی -پینکی » ویلی کودك » شوهر ویلی ۰ ادگار و آن ستاره‌ی وسترن‌های تلویزیو نی‌وحتی صحرای کالیفر نیا که یکبار پینکی آن را «شبیه نگزاس» با سایه‌بی دار