Cinema en Theater (Week 29 of 1921 (No. 29))

VGDRHET LICMT CINEMA EN THEATER OP tH ET WITTE DOEK HERTOGIN SATANELLA N ons vorig nummer hebben we onzen lezers een hier te lande tot nu toe niet zeer bekende Duitsche fil mar tis te voor gesteld, die nü echter in een der bij onze oostelijke buren best be- kend staande films tot onskomt. Deze artiste is de tooneelspeel- ster Lucie Doraine. Van geboorte een Hongaarsche, heeft ze in Oostenrijk zich Het theehuismeisje Chiu-san heeft een jong marine-officier in haar netten verstrikt. aan de film gewijd. Ze treedt op onder regie van haar echtgenoot Michael Kertesz bij de Sascha-film en het samen werken van deze twee heeft zijn hoogtepunt bereikt in „Hertogin Satanella”, die door de N.V. Overseas Film Company te ’s Gravenhage hier wordt gebracht. Deze film heeft een motto: Cherchez la femme. Men weet nu de strekking reeds, ’t gaat om de macht die de vrouw door haar schoonheid op den man weet uit te oefenen en Lucie Doraine vindt hier vol- doende gelegenheid van haar kundigheden te doen blijken, want ze vertolkt niet minder dan vier rollen, zij ’t dan ook dat de hoofdgedachte bij deze vier dezelfde is. Hertogin Satanella is een bekoorlijke duivelin. Ze heeft de mannen, die haar aanbidden, geheel in haar macht en voor dezen heeft dat nog nooit veel genoegen gebracht. Een nieuwe aanbidder is Mario Barberini, die belooft op het tuinfeest van de hertogin in een zwarte domino aan- wezig te zijn. De zwarte gedaante is er, doch als de hertogin met hem alleen is, is ’t een ontvluchte gevangene. Na den eersten schrik is de hertogin spoedig weer zichzélf en ze verneemt dan, dat deze Mario in z’n auto had overvallen, hem had uitgeschud en z’n invitatie had gevonden. De gevangene had zich nu in den domino gestoken én was zelf gegaan. Uit het verdere gesprek vernam de her- togin * meerdere bijzonderheden. Zoo b.v. dat de man tegenover haar een vondeling was geweest, door nonnen opgevoed, doch Dit is het beroemde merk van de „HÏS MASTER’S VOICE" Gramophones en platen! * Verkrijgbaar bij: Willem Sprenger Agent der (Sramophone Cotnp. Lid. Passage 46, Den Haag - Tel. H 3778 Verzending naar alle plaatsen uit het gesticht door een ouderloos paar was meegenomen. Ze vernam toen ook bijzonderheden, hoe hij geheel onschuldig onder verdenking zijn pleegmoeder te hebben gedood, gevangen was genomen. De hertogin zag den man lang aan en besliste toen, dat hij bij haar zou blijven, dat ze zijn geheim zou bewaren, tenzij hij haar ontrouw werd. Op dien dag zou ze hem weer aan de gevangenis o ver leveren. Ais Guido Cavalcanti zou hij in de wereld zijn intrede doen. Voor Guido kwamen emotievolle tijden. Maar iets hinderde hem geweldig, namelijk de hardheid van de hertogin. En dit werd er niet beter op, toen hij een Amerikaansch meisje, Bessie Ruthon, een zacht, lief wezentje, ontmoette. Toen Bessie hem meedeelde, dat ze zou vertrekken, was ’t hem duidelijk, dat dan het leven voor hem geen waarde meer had en liever dan op aanwijzing van de hertogin weer in de gevangenis te gaan, wilde hij zelf door een sprong van een rots een einde aan zijn leven maken. Doch zijn sprong werd verhinderd door- dat een onbekende hem aangreep, die hem toevoegde, dat een vrouw geen jong menschenleven waard is. En hij nam hem mede naar een vertrek, waar Guido in een groot boek zag het noodlot van hen, die hun leven een vrouw in handen gaven. Hij aanschouwde het lijden van een marine- officier, die in de macht was geraakt van een Japansch theehuismeisje; van baron Viviani, die verstrikt was geraakt in de netten van markiezin Foucault. En nog vernam hij de geheele geschiedenis van een koning uit het oosten, die ook het slachtoffer werd van een vrouw, van de schoone Eminah, die hem vergiftigde. Dat alles bleek Guido een droom te zijn geweest. Doch het was een vinger- wijzing voor hem. Hij mocht zijn leven niet afhankelijk maken van de genegenheid van een vrouw. En hij ging tot de hertogin en zeide haar, dat hij haar bedreigingen niet vreesde, dat hij vertrouwde op het Een vreemde samenkomst. recht en dat hij heenging naar Amerika met een vrouw, die niet zelfzuchtig was. De hertogin begreep, dat haar macht was gebroken en met een dolk benam ze zichzelf het leven. DE BENZINE-BARON De lieftallige Emmy Wehlen vervult in de door de H.A.P Film Comp. te Den Haag gebrachte film „De Bénzine-baron” de hoofdrol. Dat is een attractie te meer, want naast goed spel kan men dan over- tuigd zijn van een onderhoudende, aar- dige film. De heer Silas Pettingill is een eenvou- dige, goedgehumeurde heereboer, die zich verheugt in ’t bezit van uitgestrekte landerijen, een vrouw, die een goede leidster is van zijne boerderij en van hem zelf incluis, en van een alleraardigste, roman- tisch aangelegde dochter, Helen a geheet en. Op zekeren dag wordt op Silas’ lande- rijen petroleum ontdekt en onmiddellijk doet een groote maatschappij alle moeite, het rijke land te koopen, wat Silas een flinke bom duiten en 25 % van de winsten bezorgt. De familie is dus plotseling rijk geworden en gaat in New-York een der schoonste huizen der stad bewonen. Dit is recht naar den zin van mevrouw Pet- tingill, die altijd een zwak gehad heeft voor alles, wat rijk, aristocratisch en deftig is en die nu meent, weldra in de hooge kringen te worden op genomen. Wat Silas zelf betreft, hij is de eenvoud in persoon gebleven en moet van zijn vrouw de bitterste verwijten slikken, dat hij nooit eens de „deftigheid” inviteert... Op een nacht, als Silas aan den boemel is geweest, brengt hij een taxichauffeur mede naar huis, welke hij aan zijn vrouw voorstelt als baron Terfitte. Onnoodig te zeggen, dat mevrouw zeer gevleid is zoo’n adelijken gast .onder haar dak te herbergen. Zij doet al het mogelijke hem aangenaam te zijn. {Zie vervolg op pag. 4). CARUSO Gramophone records f 3.76 en i 4.95. Verkrijgbaar bij: WILLEM SPRENGER, Passage 46 — Den Haag