Cinema Star (October 1957)

وم ۳ ور جعبر و دریارفت. ضمنا تام باوهدیه کرده . آربانازاین‌حرفها و از 1 تن کفش!نگاه ار رای بردت فرانك انداخت وفر | نك راب آن نگاه کفت : سناراحت‌نباش . بالاخره پدایته ۱ ۳۳ ۳ ۳ بابا جان «+ور کن این کت بیش ازحند دقیقه تر مس نیو د میخواستم (مم کلاسهام يگم که منهم کت‌خز دارم + دی موی اج وین پوزیی همش تماشات کنم . اما نسدو م چر انمی تونم.< -امی بنمت دستباچه میشم . قلیم شروع میکنه بز دن‌اصلاتمدو نم : در گاء‌تو چهر از یت لهان. من آنراز آوان دیدن گقتی تتوای (۱) -فرا نك مگر دیو | نه‌شده‌ای. من‌چه‌چیز قشنگی دارم که جلب توجه‌تر | کرده.اولاخیلیلاغرم. تانب کوشهام مثل گوشبای الاغ می مونه و ثالثا کردنی دارم که بی‌شباهت بگردن‌زرافه ست 5 آریان نتواننت جمله اش راتمام کند. چه‌فرا نك بابوسه‌ای لبپایش‌رامپر کرد وهردو بکف اطاق در غاطیدند ۰ بس از لحظه‌ای که که لبپایشان اژهم‌جدا شد, فرانك باصدائی گرفته از شوق که بیشتر بصدای افراد خواب آ لود می‌ما نست. گفت: شاید ابنطور باشه : دلی من همه اینها رو باتمام زشتیهاش,البته بقول تو,دوست دادم. برام خیلی جالب‌توجپه* رو از بم درمی کنه ۰ سس ین [قای دکنر رعدی آذدخشی است که بمناسپت اینجا آودده‌شدء ۰ ار 1 ۳ داستی اربان؛ چندنقر یش آزمن ار ن‌حرفپارا تو زده‌اند ؟ ترا خدا راستقو رگ »چندنقر؛ ان سئوالی‌بودکه آدیان مدتها انتظار شنبدنش‌راداشت و لقبل‌ازاینکه دهانش‌رابرای ۳9 جواب گفتن ما زکند؛ زنك تلفن بصدا در آمد» دوتن ازدوستان فرانك بود ند که‌تاژه ازاستکپلم واردباریس ذده‌بودند» آدیان فرانك‌را هما نطو کهرویزمین آتاده‌بود و با رفقایش حرف می‌ژد؛ترك کرد و باطاق دیگر رفت . وقتی که بر گشت فرانك مرس خب. کجا بودیم"چه‌می گفتیم؟ -هیج. موضو غ‌سر کفشهای بو فرانك درحالیکه آدیان را در آغوش مبکشید کفت : ترا خدا اسم کقش رو ار . به‌بین , من‌در حدود دو هفه دیکه یشتر دربادیس نستم چرا این دوهفته‌را باهم نباشیم؟ تو همین هتل می موئیم د حی دستور میدیم صبحاه وتهاد و شام‌راهم بر امون یارن‌تو. آریان با لجن اسنپزا آپریگ9 2 هم چجپنت آوددن غذ احتیاح داشته باشیم . اطاق رو بر او خودا ک نیم 3 بعد مل ی کی د می‌کینم ومیضوز ید 3 سمسلمه که بدنیس.شا هم میگیم یادن ۰ خب ۲ ! دیگه‌چی ٩‏ خاوبار هم اکر 1 بخواد به پرنام» خوراکیها اشانه‌بته نی غب ؟ -امابه‌چیزی بادت‌رفت -چیچی بادم‌رفت 4 ابنکه بکی کنشهای من کحاست ؟ ؛ آر بان بس! زکفتنا بن‌جمله درحالیکه کفش‌هایشدا بدست 9 بود؛ از جایش بلند شد رکفت -خداحافظ آفای‌تر انك و فرانك متعجب از ایتکه آدیان چگونه محل اختفای کفشش‌دا بیدا کرده,بشت‌سرش ریاد کشید: آیا دیکه بدیدن شا آمیدوار ام ؟ -چرا امیدوار نباگیده ما ی تموم میشه و اژاینجا میر بد.من . بایدفکر خودم‌باشم. رد۳9 باشم. کدوم‌دوستهاء آخه بسن بک وکیستی,اسمت‌چیه؟) بنطووا که نمیشه.دازم ی و اش بو اش‌سر درد من دخلی نداره . 1 میخواد اسم‌منو بذار «عشق بعدازظپر !>