Cinema Star (November 1957)

مور مبانم بقددی ۳1 ر فنه ؛ نامز دغز که از راده‌هم ار اموش ابد درس مکدر بودی ٩‏ ی بس چه لسی مبداند ٩‏ ردب آر ادش _ را نگد اشته +وهم میدا ندو لی او که ى خردمرا م‌اررا کار ر ً سو کرداشی رُ صچیره اس در با آفای‌«ر باریی [ نا بغا 0 ۴ بادستمال یلم ان تبودم گفن ۱۷۷ نوی صاد یی میفشر دم د باشکاه کداشتم آمدم بر دی ۱ .. و مو قمی هم که‌او از [ تسار فت تو آ نجا تبودی ؟ سر مرانکان داد نه خبلی بدشد . فر پاد زد ءتصودت اژغیلی بدچست سوذان ۲ ابنکه اکر تو آنها ماندء +ودی »بدا نستی که استیو کار ش‌وزست شدیانه وغیلی چیژهای دیکرداهم مپدا نستی و ما دبگر مچیود نبودیم ؟ه ابنجانبنيم و حدس بز تیم داسنی بگذاد يك حدس دبگرهم بسز تیم سید نی مثلا بافگر کنیم که الان استبو کجا است, خوب ؟ با لاماس کف میتو | نی‌سا کت بئث نگاهکن‌سو زان ی تاهار وی بیدا من‌ا( کر ها و خستگی دادم میرم از چابر خاستو بطر ف‌من پیش شابد. خیلی کادهبکنی سبه نی۱ شا بدازجاء‌طایی بابن‌رو ژاتاده‌ای از بیچار کی. بخودم میببچپدم؛ خواهش مبتکنم يك کپلاص. دبکر هم بیاودی. وباشاید فصه دادی که حتماً آمد دیگرطاقت نیاورد و گریه کنان خود را بروی کانابه انداخت سح هر کار که شر و عمیکنی نام بانی ۱ داددم :غواهش‌مبکنم‌سوزان و باهز ار چان آندن‌خودمرا بای بنجر ء کشیدم ناصدای نعسشدا بش از آن شتو ‏ راستی نظرث دا سه وب مود رای تفر یجگاه‌ماه‌صسلمان چیست؟ خوشت می آید اذابن جور صحینها ؛ روشتیای ولا نكابلند» از آن سر رودخانه چشمكگ میز د لد استبوشتا و فا بقر اتی داخبلی دونت‌دادد . خودفید کرمو آسان آمی‌ دوشن ر عیبر سند. ز اسنی چقدر خو ست 4 دو لفر که بکدبگررادوست دار تهءسلیقه‌ها یشان يك‌جور باشد. صدا بش پیج وئاب عجیبی بیدا کرد» بود راستی» اذاو اش هم هردد طااب بكه چشن عرو سی‌ساده و مخنصر بودیم. آهگه۱ ۱ تور اهنمای يك فرودگاه اژ د تاو طع تخس گید اد یو قعح شهو گو نده جدفیخه خر بن, مبننبم.» خاره ده طصسدرف دادبو رابجا مپشکسوب چکامبتانی ۱ دا که آوش فیکنی؟ چراکوش نکنم » بگذاديك ابستگاهی داگه موزبك داددیید! کلم مکر اخبادچه عيبي. دار هک موذپلت شنویم مچ‌عیب احبار چه عیبی‌دارد سید لی٩‏ ارات و۱3 آهسته کدام : امن‌ردست ۳113 تکوم ء قکر نمب ای که يك و فت مطلب میتی ژا! بگی یله و ففزی | باشد. فردا ثوی روزناعه ای و حننات فر‌پاد گرد یه نی ۱ تونکر میک ی ک» من تیدا تمه راستی و چنین فکری میسکنی؟ چپر »اش که بم فر ودفته بود خرءشدم ۰ فر بادخجشای ندال فریاد ال بلنهشد , ]بافکر فیکرد یکه‌ساصت دوازده وساعت بك‌هماخیادد!پهش مبننه» و آنگاه‌بطرف من آمد آبانگر نمیکنی که استبو با نداژه‌ای مهم باشد که نیام خیارد! باو | ختصاص دادء باشند» مگر بنو نگفتم که او ممممر پن فرد دوی زمبنادت ٩‏ تکسقتم مکر :هان * عفب عقب ح کت کسمر دم ۰ میتواستم چیزی بر ی دفا م کو یم ولی‌حال اینکادرانداشتم بهواب و استر احت احثیاج شهبسی دآشتم, هشت ساعت فر اموشی محض لام داشتم فردا همه کرام بود فقفط نپدانشتم هارو ی کد ام درك است ارف باد میکردا باخپاه کوش ۱ کنء بات وبکداروقی کسوت ‏ میمهی تبافهات رایچتم ۱ [ تام ۳9 9