Cinema Star (August 1958)

او خانه پیش از دو طبقه نداشت 1 در ختوای کاج‌از شمالی تر ین قسمت های ور اکاء» تا[ تجا کشیده‌شده بود مملوم بود که منك‌های ساختمانی دا جبت پی دیزی بشا و -اختن دودکش آن از نقعاط مختلف چیمآودی کرده‌و باعرابه بآن محل حمل کرده بودند. نقثه ساختمان تامر بوط و فاقد زیبالی بود . تعلق بزمان قدیم داشت ؛ زماتی که استفاده ازخانه متظور دنم احتیاج بودءولاغیر. [ نقدر آفتاب بر آن‌تا یده بود که بصورت خا نه ای‌سنکیدر آمده و رنك در و دیوادش نیز ذایل کشته بود و از ناحیه پنجره های فوقانی:دد دوز های آنتابیهمیشه سایه های دداز د کج و مءوجی رویزمین تقش‌می بست.دو یوم فته دبگر اثری از ذیبائی ددش دیده نبی‌شد . کپنه و بدمنظره شده و شکره و جلالش متعلق به همان سالهانی بودکه‌تازه ساخته شده بود . ۱ دو ماموری که همرآ» کلانتر بودند در تعقیب‌او اذ زیر نود آغتاب بایوان رفتند. خیلی ناداحت بودند . یکی ازآنهاهالبه کلاهش 4 رادر مشتش فشار می‌داد. بصودت ض ۳2 ۰ مدرل کاملا ساکت بود نقط القستی که چهاربایان رادر آن محل تگاهدادیمیکردند ؛ سرو صدای مبیء و خایلی مسبو عمیگردید. کلانتر پاسر آستین پر اهنش «ایرا که علامتمشخصه حر نه بودو رن پشمارمیر فت» ۰ ی )۲ ( کلاتتر اندام و مستی بود. دد مقام ساجش باشغلی که‌داشت خیلی بر تر مینمود, [ نقدر پیر که له می تواندت چیزی به دیکران یاموژد و ه اینکه خودش یاد بکیرد. فکر می کرد مرو کارش با مسئله ای افتاده که اکر چنانچه برای-ل و فصل آن نامزد شود؛ بایدچون گذشته انجام‌وظیته کند و آنچه ۱ راکه از وستش برمی آید کوتاهی ننماید . او در طول خدماتش نتیجه رسیده بودکه بهر ماجرائی ازجپات مختلف آن بنگردوهرکز اولین کی نباشد که لب بحخن باژ می تمایدچه معتقدبودکانی که پرحرف‌میژنند بساید ماپقسی همرشان » اگرععری‌داشته پاشند ! پنشینند و بخاطر <ر فهاتی که زده| ند سرا نگشت ندمت بد ندان بکز ند, کلانتر ور دلش گفت: من سال‌ای سالمت که زندکی می کنم وتقر یباعمردرازی داشته ام و يا بملت پر »ضاطره بودت کدم بدفکرمی کنم که ژ باد عمر کردهام! بهر جپت احتیاط را نباید ازدست بدهم و چیزهامی برزبان ددم ک بدا عقبه اش را بکشم . مشتش دا بلند" کرد وداست صودتش بردد فرود آوددددداخل؛ مینکو که کنارپنجره ای نشته و , مرد لاغر بان کلانتر و دو مامودش دا اذپشت ‏ پرده‌ای دنك و پرچین و چروك . دراترمرورزمان ؛ مي نگریست ٩‏ چرخی ذدو کفت : پالاخره پلیس ها آمدند و کادی» بشت میزی‌قدبمی که متعلق بپدرش بود + فشته و چیزی می نوشت . میز مز بورمثل بود ؛ لکن داخلی اش ددهم ر یخن وا مر تب بود ۰ روی سای میزهای پایه کو ناه و هم چذن‌صندلی‌هایدو کش‌دادی که بطود براکنده وراطاق گذاذته بوداد و بالدخره دوی‌قابهائی که پدر ودیوار نص رده بووند ؟ طبقه ای کردو خاك نثتهو له لکه بود و کارس > ببحض اطلاعاز آمدن مامودبن‌دوی عنذل و تکانی بغودش داد بطوری که ی مجرو حش که بوصیله با ندی بگر داش بته شده بود ؛ تبری کشیده‌و درد تا مغز استخوانش نفو کرد * گفات: خیلی‌زودترازاینماانتظار شانر اداشتم. وهنتظر سرجا ش باقی ماندنا کلانتر بر ای باردوم‌دردا صدادد آودد . این باد ددخیلی بااحترام و "قریبا از دوی ملاحظه نراخته شد. لب های کارس بقومی‌نفومی ور هم رنت و گفت : مینکوابرو دددا برویشان بازکن ۰ مینکو سیکار قبوه اي دنك مک یکی اش دااز میان‌لبانش کر فت و در جا سیکاری یکی ازمیزهالی که در اتبای اطاق قراد دافت خاموش کرد . خیلی آهسته حر کت میکرد» چنانکه کولی جسارتو خوندردی اریایش نیز دداواثر گرده بوده پالدخره دردا کشود و کلانتر محیت کنان و ارد شد . مینگوا بدا کلامی برزبان تیآ ررد + نقسرش تا مگر دوعامود هیراء کلانترلیز وارد شو ند ۱ امد انياضبااي را تکان‌دادومدت یکدقیقه منتظر ما لد . ۳۲ ۳ اشاره‌ای بط رف مشکو باسر اطاق نشیمن تء ردو کلانترداباً نها داهنهامی کرد کلانتر واردشد اطان‌-ردو سقفش بلند و پنجرههایش عر بش‌و دور از نور خودشید بود. آفتابی که همه‌چیز دا می‌دوزاند وذوب می کرد؛ نمی‌توانست هر کز واددآن اطان بشود "لانتر کلاهش‌را دردستهای رك‌دارش چرخاند و نگاهی بقیانه آرام مینگو انداغف و بعد ءتوجه کارس که هنوذ متفول نوشتن بود؛ شد. سلام آقای کادس کارس درحالیکه قلم دامیان رعاش مرن مردالز ‏ روی‌نوشته اش بلند کرد. چشم های آبی‌د نك و با نهوذش؛ بدون‌اضطر اب و بیحر کت بود. ۱ کلانتر با خووش|ندیشید:این ‏ چثم‌ها ]نقدر باصلابت است که | نان امي‌توا ند فر اموش کند درخا له کارس «بزرك» ایستاده بسورت پسرش که اژ پعضیچواث تر سنا کنر وبا ابمت‌تر اذ پدرش‌باشد! نگاه مر شا + های‌جان از بدر ش‌فر بش تر وبرق نگاهش‌اذاو سردترودد آن‌سر نوفته ای بود که آدم‌دا بسك جودی‌میکرد «عپ هی کرد: ۲ جان گادس ممعتقد بور که بوتر و برتر از دیگراناست دمی‌دانست ا کر کسی بمدت پنجدفیقه ازمصاحبتش برخورداد شود؛ بطور غیرمننظر» ودر نهابت ور بط ۱