Cinema Star (September 1969)

هیا نطو رکه قرلاگفترفرد! فلاخدا تگهدار خدا نگهدار» بهتراست با دواشتها برسم, کیهای ما چر | رسده پودم را.تابتامطلد رسیدم یکیاد پغوانمتابراعفرد! ما آماده من هر کزاوهای لویسن کی تدارم:آما خواش امیکنم «بهی» . داختم وانمام رهائی ازجدله اگر تونموتی تودفترآیبهتلنا . مساحبه بااتخاص متفاوت همینه نطبوعاتر اهمیشه‌دوست برایم توام پاللت‌بوده است ماجرائی‌را که شماها کنو روع بمطا له اش کردیدماچرائی واقیت که برایمن «بهانه» که شی اکترمجلت‌بودهام ودراین تجربه‌سطیوهاتیبدست آودد پیش‌آمده: ماجراهائیکه بوسیله سسدبیر مجلات بوجود آمدمامت. ه یم واما شروع ماجرا فیامرداری‌ظاهرشوم و گر نهوفتر بك‌دختر هفد‌ساله که تاه تاقرداغدانگهدا: يك سری تلاش که بساميف بد-. مترری ناجیزی انجام روز اولی که با آقایسردیر بروندم اودامردی قدکو پاویآ بای »میداد بهرحال مرا کهویدلبشندی‌تحویلم داده و سپس گفت ازخانم مسطالبی دد نشرب خواندم...درحا لیکه باود رما لید بقول آفای مطلق بودم وبدیختانه رگیکدییگی عا لممطپوهاتی هر ماجر اهای کون کوث ۵ر۴ بعده آژناهر حاشرشدم و پشت موزم نشسته و ولتنیم تصاو بر کامیبایست بهگراورازی‌فرستاده گرددشدم. دوز عبت کمسي از شروع از نگدشته بود که آ قای سردبیر «۱ باتبسمی مودیانهودهقا بل‌خویش دیدم ۰ ولی درحالکه دستهایش آبردی میزتارم میگذا نی گفت: وادبهی» ,جقدرخته و تلافه شدم: رأمتی ات میضوام دعوت کم که فرداتب شام مهمات نهم در گوچیاین میکه ازدموت ناگهانیآفاعا سردییرجا خودده بوومردافتم ی‌دادای زن و فرژنه است. معسیرانه نگاهش میکردم که رش راگرفته وگفت: کوچینی‌جای قشدکیه؛ و مجبود تیستی چواب دعوث منو ین حالا دی فتردا صيج هم بن ددحالیکه متنول ارم شدم ته باین‌دءوت‌قر یبا لوقوع دبس مجلهمی| ندیشیدم کهردود ناگی تی آقای :«هوشدك»ومحبت