Cinema Star (March 1976)

ریوانهو آد اسیر شهوت ش‌ده بو نا لبها یش بدن برهئه امیر ر۱ 8 برد درخ اصلا فراموش کرده ۲ "بل دختر بزرله و يك شوهمهربان ۱ رارد . او خودش دا بدست سرنوشت خوایته‌های وجودش" سپرده بود. 3 یکوت شب همچنان اداسه هردو ی 3 خوب و بداستا بئت ابن برای نخستین باد بود که امیر 1 «میافوشی با يك زن لنت مسرد. نزدیکی 8 بو »هر دو از يك هماغوشضی در همین موقع در آپارتمان باز شد ویهندس فرشاد خستة » ولی خوشحال به ور بازگشت . مهندس لحظه‌ای داخل هال استاد . بعد صبدازد ؛ _ رخ ۰ ۰.۰ كِ ایا کلرخ و امیر » لخت و برهضه ۳ در کنار یکریگر بخواب رفته بودند . دز زر ار مهندس فرشاد وقتی دید صدائی از ۳ گلرخ نیامد احساس کرد که او در اطاق ل خودش بخواب رفنه است . بهمین جهت بسه اشبزخا رفت تا يك لیوان شیر ارم کند ورد . وقتی مهندس شیشه شیر دا از ااخل بخجال بیرون آورد » ناگهان شیشه ٩‏ شیر از دستش رها شد و بزمین افتاد صدای شکستن شيشه شیر , در آپارتمان پیچید و گرخ که تا این لحظه بخواب فرورفته بود » از بدا ی‌شکستن شیشه » هراسان آزخواب وید . آنقدر هراسان‌بود که‌همانطود لخضت ۹ ۲ برهنه از اطاق بیرون آمد و بمحض‌اینکه بتوچجه شد مبهندس‌در آشپزخانه است > ارف امیر دوید و گفت : افیر ؛ بیدار شو > مهندس‌ ررگشنه... " الیر از شنیدن نا ممهندس بوحشت تاد بلافاصله لبانش را پوشید و درجایش ابید . کلرخ هم باطاق خودش‌دوید ولباس 9 با بتن کرد و بعد از اطاق بیرون آمد عالیکه وانمود میکرد از خواب بریده #8 چشمان خود را مالید و با صدای لزان پرسید : مهندس » جچی شده ؟ ببس از آشیزخانه بیرون آمد و 1 چیزی نشده عزیزم . شیشه شیر از تم افتاد و شکست . معذرت میخوام که بیدارت گردم . گظرخ چشمانش دا مالید و آذ پله‌ها ن‌خاکست پائین آمد . وقتی مهندس را دید » صورت او دا بوسید و گذ مته: زیبا چطوره ؟ حالش خوب ود ؟ بهندس که معلوم بود اعصایش‌خیلی آره . خیلی خوب بود . خدارو شکر که به شوهر خوب گیرش اومد وعاقبت بخیر شد . تعد مهندس سوال کرد : -امیر خوایبه ؟ ب فکر کنم خواب باشه . بعد از این گفتگوی کوتاه مهشی.دس. باث شیشه شیر دیکر کرم کرد و خورد » بصد سیگاری روشن کرد و توی هآل روی سل نشست . گلرخ کف منه: من میرم حمام کنم . مهندس گفت : پس_ زودتر بیا بیرون که من هم احتیاح به یاك حماج رم دادم گلرخ رفت و مهندس توی فکر فرو رفت. . امیر که تو ی‌اطاق خوایسده بود > بلند شد » و آهسته آز لای در به طبقفه بائین نگریست . مهندس دا دید که خسته و ناراحت روی مبل نشسته و بیگاد میب کیاح : ابیر وقتی مهندس را دید و چهره‌اش را دقیق نگریست از خودش خجالت کشید. وقتی‌بیاد آورد که مهندس چه فدا کاریهانی درباره او کرده » و چه مرد پالد و مهربانی است . از خودش بدش آمد ۰ امیر از از یادآوری اینکه با گلرخ همآشوش شده که دیکر چنین ماحرانی برای او تکراد نشود. با خودش اندیشید: سر احمق » چرا بحرف های‌گلرخ کوش دادی ؟ چرا اسپر هوس شدي ؟ اما امیر هیج جوابی برای کناه خود نمی‌یافت ۰ حس میکرد به انرازه بکدنیا کناهکاد ومقصر ات . مهندس همانطود که دوی مبل لمیده بود بلند شد و به نزد امیر آمد. امسر بلافاصله روی تخت خوابید و وقتی مهندس بالای سرش سید چشمانش را باز کرد و باو سلام نمود . مهندس او دا نوازش کرد و گفت : فصل دوم پو ستار سب میدانم که بعد از رفتن زیبا توخیلی ننها هستی . اما باید تويك مرد وافعی باشی. تلرخ برای تو همچنا ن‌بك مادر مهربان است و منهم قول میدهم که همیشه برایت بك پدد مهربان باقی بمائم . امیر از این همه محست بهندس‌فرشاد اشك بچشمانش آمد و ناخودآگاه سرش را . تا عوقمی که تو را دارم > یج غعبه‌ای ندارم . گریه‌امیر بخاطر کناهی بود که مرتکب شده بود . امسر هروقت درحنین لحظاتی قراد میگرفت » بباد گذشته آندوهگین و غم انکیزش میافتاد . ساد پدرش که گوشه خیابان جمشید از فرط بدیختی و بیبچارگی جان سیرد » و نماد مادرش که اذ کودکی از بدرش طلاف گرفت و دیگر او را ندید . تمام خاطرات امیر به نقطهای ختم میشد که اسم مینو میآمد . این درخشان‌ترین و برخاطره‌ترین لحظات زندتی امیر بود . هروقت بیاد مینو می‌افتاد و بیاد حرفهای قشنك و جچشمان مهر بان او.حس میکردکهز بريك آبشاد بلند ایستاده است و نفس‌تاژه میکند و ؛زذ زیبائیها لذت میرد. در در دشت »مینو به زندتی خود. ادامه میداد » روزهای تلخ وشیرین زندگی او در شمال میکذشت .او با شوهرش زندگی آنوده وبدون سروصداتی داشت . فریبرز با تماع وحودش باو عشق میورزید . مینو روزهادر بیمارستان (ب» بخدمت مشفول بود .برستار های بیمارستان «ب» خیلی زود با مینئو انس و الفت‌گرفتند . اگر مینو حرفه‌پرستاری را رها میکرد دق بیکرد . او باین حرفشه عشق میورزید . در یکی از روزها که میئو در بیمارستان مشفول کشيك بود » ناگهان صدای بوق يبك آمولانس فضا را بهم ریخت و چند نفر را که تصادف کرده بودند به بیمارستان آوردند . بلافاصله مجروحین را در بخش‌جراحی بستری کردند و دکتر به‌بالین آن‌ها حاضر شد . مینو بلافاصله داروها ود نوازملازم دا در اختیار دکتر نهاد و همراه دکشر باطاق مجروحین شتافت . در میان مجروحین يك جهره آشنا دیده ميشد . میئو بمحض دیدن این چهره دنکش پرید و خشم تمام وجودش را فراگرفت . این مجروح کسی‌بجز آقا ی‌صشبری نبود . آقای صفدری که در دراه شمال‌تصادف کرده بود وبدنش غرگ خون شده بود اکنون روی تخت افتاده بود و از درد نال‌هیکرد وفرباد میکشید . صفدری وقتی چشمش بسه مینو افتاد ناگهان تما جدرد خود را فراموش کرد و زیر لب نالید : ۱ صفدری با لحنی این کلمه را اداء کرد که التماس در آن موج میزد . میضو نفر ت‌تمام وجودش دا پرلرده بود ۰ بی‌اد لحئله‌ای افتاد که صفرری بخانه او آمده بود ومیخواست باو تحاوز کند . اما در يك لحظه مینو احساس کرد که وظیفه‌ای خطیرتسر بسه عهده داآرنسد وظیفه يك‌پرستار واقعی آینست که به‌مریضص خود خدمت کند . حالا این مریض هر هسی که میخواهد باشد . مینو نگاهی به بدن خونین صفددی انداخت و بعد جهره‌اش دا گرداند و به حرفهای دکتر گوش فراداد . دکتر ست به کار شد و للافاصكله حراحت‌های بن صفدری یا بخیسه زد و بانسمان نمود . ساعتی بعد وقتی مینو میخواست از اطاق خارج شود » صفدری با ناله او را صد! زد و گفت : سبخشید . خانم‌مینوشما ازمن‌ناراحت هستبد ؟ میئوبرگشت و گفت : فراموش کنید . صفدی بی حال روی تخت افتاد و مینو با ناراحتی از اطاق خارج شد . میئو حالا روی‌بل خاطر ه‌ها ابستاده بود . زندگی ویرل صفبری بنست او بود . . . اگر مینو میخواست میتوانست صفوری را بمردنزديك کند و او را شکنجه نماید . حالا صفدری زیون و بیچاره زیر دست او بود . اسا مینو يك پرستاد وظبفه شناسو مهربان بود که هیچوقت مسائل شخصی زندگیش را در حرفه خود دخالت نممداد , ادامه دارد .