Cinema Star (May 1977)

۰ باری » فاش کنو که 0 وائی») این‌سوخته‌ی جنوبی . در شتمار آن اندلد سینما کران فدیسیست که حرمت و ارزش. دست آوردهایش در وانفا ‏ ستایشی اد را چوانست تا وقتبکه به گفتن سب تگشاید . وآنگاه که گنود .پس پشت جسوای‌اش_ » دانانی و هوشیاری‌ی بخنه آدمی را می‌بینی کادر کوره‌ی تجربه‌ها» تفته شده. نشستیم. و دزباره‌ی سینما گفنیم‌و درباره‌ی خبلی چبژها گفتیسم بح فهایمان درهم کلاف شد و از گفتن که ابستادیم آرزو کرجم » 7 تا اعتبسار والالی ی ارف آید .تا «تو» کهتماشا گر در حسرت‌ماندمی سینمای متفکری » ! چنیسن مننظر لحظه‌های نمانی : . شاید فیلمی همچون « اراس در حطور دیراد ساخته شود. شاید واثی را که می‌بینم . بته حرثهایش که گوش مسپارم » صدای سینمای خوب ؛ آواز سر میدارد . صدای ای «رهائی». و سرت را می‌بينم ماهی رابدریا وامیگذارد وفا که‌تماشا گریم‌بدر یا و آب پیوند میخوريم . دای سینمای خوب » چه دیر به دسر بات سر میدهد . تتواتی هاعج هستند تا هر لحظه‌ی این سینما , از طنین خوش این صای بالد سرشارشود ٩‏ جوان‌فیلمساز جنوبی» داغ زخم «من» تماشاگر راتازه میکند.وبگذار تا زخورابفرآموشی نبپارم . اگر پای حرفهای نشستن این آگاهی را در من‌عمیقتر باشدت که کردت ووانت ابن سینما تاچه‌اندازه به, بسودن تثوائی ودیگرانی چون او»محتاج است تاخودرادر نقطه ی آبر وی نظاره کند» پس اجرخوبش را از ساعتهای متمادی که باهمم نشستیم‌و حرف زدیم ۰ گرفتام ۰ گرافه سس 1 بم حرف زدن بااین عزیزان » شوقی دارد از طرفی. و دلتنگی‌لی از طرف دیگر ۰ شوقم بخاطر حضورشان در سپنماست . بو دلتنگیم ازین خاطر که اندگاند: و تا کی‌باید با کمیابیی خوشفکرها ساخت ! کاش, فقوائی‌های دیگری از گرد زاه می‌رنسیدند تا مسیسر آمدنشان را آذین‌ببنديم و گلباران باکو له‌بار صداقت. از دیاز حنوب ... : احمد کر یمی دربحثی با : احید کریهی -نو از قصه نویسی به فیلمسازی کوچ کردی . نوشتن » بویژه قصه نویسی میتواند دستمای‌ی گرانبهانی برا یساختن فیلم باشد . اٍ ن‌جن به کنار. نکته اینجاست که «توه‌ی قصه نویس برای عینیت بخشیدن به ذهنیات خود محتاج ابزار بیان ارزانی : قلمي ه ریالی و کاغنی چند رپالی . پعنی مصالحی ارزان و دم چنك در هر قرصت ء وقتی غلیانی ذهنی ترا بسه نوشتن تشویق میکند » به آسانی میتوانی قلم در ک فکیری و کاغذ پیش رو و از دلمشغولیهای ذهن » آنوده شوی . تازه » آنگاه که مینویسی تنها با خویشتن طرفی. و مجازی که غریب ترین وسوبه های ذهن ات را » پیاده کنی . اما فیلساختن » چون به مصالح گرانی نیازدارد وبرپایههایاقتصاد استوار است ء ملاحظات تجاری می‌طید. . س؛ « توه‌ی فیلساز » آسوده نیستی تابا خود و با ونوسه‌های فکری خود آزاد باشی » چه ضرورتی دست ذاد تا از قصاب نویسی به فیلسازی رو کنی ؟ در بمالیکه میدانستی سینما» چنین در گیریهائی را پیش می‌آورد و آزادی عمل را از تو ساب [] ناصر تقوائی بت فکر نمیکنم آسان باشد که من پا هر کس دبیگری » بکوید ر چرا برای‌بیان عقایذش این‌را مرا برگزینه پا راه دیگری را رفته . آنچه مسلم است » عوامل محرکه‌ای در وجود آتم عست که او را ب‌حرکت‌وامیدارد . باهد که زندگی "ما باز دهی داشته باشد . این بازده ,در برب خورد بادیگران است که پیش می‌آید . هن صدائی » مالعی می‌طلید تا با آن بر خورد کنیی . کاش .:: " کند و منمکس شود . این ازا خود خواهی ما نیس ت که دوست دارهم در ازای کاری که صفحه ۸ -.__ شماره ۱۸۵ ستاره سینما اصر تقوالی عرضه ميکنيم مخاطب! های پیشتری داشته باشیم . با نظریات وسیعتری مقابل شویم.. فکر میکنم این حقانیت است تا خود حواهی. من در دوره‌ی ان » ادبیات را دوست ميداشتم . میخواستم ذهنیات خودم را پیاد» کنم . و کرته‌ای از مسیر حرکت خود باقي بگذارم . آدم نمیتواند» توی کهکنان »وی زندگی توی تطور وتحول‌دنیا گم‌شود.شاید. این يك خود خواهی ذاتی اسث که هر آدمی میخواهد از خود نثانه‌ای بگذارد . درمواره استثنائی‌تر » د رجوامی بخصوصی هنزمندخود را موظف میداند که د رساختن جامعد نقش داشته باشد . ها نقطه‌ها و پلهائی هستیم که گذشته و آینده را بهم پیوند میدهیم . آن چیزی را که از گذشته گرفته‌ايم ۰ به آینده تحویل میدهیم و از آنجا که منم درین شرایط حل شده‌ام » خواستم که بطربقی ذهنياتم را در معرض داوری بگذارم . شاید مصاحبی حمدل‌پیدا کنم که دز تفکرات: من سهیم شود . چنین شد که قصه نوشتن‌را برگزیدم , ادبیات » فراهم ترین هنرها بود. بگفته‌ی تو » قلمی بود و کاغذی . بویژه آنکه ادبیات د رآنزمان کاربرد اجتماعی‌ی وسیئی داث ت. تمام جوانهائی که میخواستند به گونه‌ای در هنر تجربه گرباشند , از ادبیات آغاز میکردنند . شاید » ما ملتی بودیم که از راء ادبیات خیلن راحتر تبادل فکری میکردیم . قصه‌های من, بیشتر بازتاب جامعه‌ای بود کهدرآن»روزگار میگذراندم و تجربههای شهودی داشتم . زندگی کارگرها بود در اسکله‌ی جنوب . محلی که خود درآن کار کرده‌بودم. زندگی در شهری کار گری همچون آبادان , تجربیانی بمن آموخت که به تمامی دز قصه هایسم متعکس بود . نوشته‌های من زندگی کارگری عواملی را بکا رگیزی تا چتم انداز آینده‌ام سینما بود وهموارنمو: 0) را مطرح مینمود. و اين در ادییات‌ما / کمتر ‏ سایقه داشت . زنده یاد «جلال آل احمد» همین ویژهکی قمه‌ها یس! می‌پسندید . قصه‌نویسی‌ی م ن. توفیقی نسی داشت . عنرها با همدپکر توفیری ندارند اما » اگر از من پرسیده شود که کدامیسكک ۳ ابزار بیا ن‌فرهنکی را ترجیح میدهی . بی شك ادیبات را برخواهم گید . .پیات" کوباتر است » چون ازفکرتامرحلهی‌انتقال ‏ آن افتی کم پیش می‌آد و 1 وقتی ذهنیا ت‌خودت را توشته. پسه ‏ صورت تصویر د رآید و در این عبور از | کانالهاست که فکر نضتین تور , افت میکند. | اغب » می‌بينيم که فیلسازان میکویند آنچه کة من ساخته‌ام همانی نیست که آدر ذهنم بود . و درست میگوبند . در برخورد با , با عوامل نا همفکر دییگرست که مقداری ۱ از توانائیی فیلساز بزای پیاده یرت ذهنیا نش چه من ادبیا ترا آبرای توجیه افکار و عتایدم انتخاب کرده بودم اما | ژهمان هنگام ‏ به سینما می‌انديشیدم و اپنکه روزی فیلم . . بسازم . ادبیا ت» راهی بود که هیتواست مرا در جریان روشنفکری زمانه‌ام قسرار ۱ نهد آينآدوره ادیی برد که ۱۱۱۱ 0 که اکنون هستم » موثر . شناخت شوبی از جامه برآیم‌فراهم و رات هد که نا های کارگری کار کم . و تجربه پیاموژم آنهمه سفر و کار برخود » بهمین خاطر بود. در آنزمان , امکانات تجربه گری در هنر از هر لحاظ به اندازه‌ی امروز بوک آما جوانها: و تش از دست میرود . کر آلزهان » اگر . دن محیسظ