Cinema Star (May 1977)

هبجچکس به‌انداز هی‌من«سیاه» نشده! 1 *«وقتی‌اومدم نو کار سیاه بازی » هنوز پشت لیم مونداشت اما حالا موهاش سفید شده . هرتب هرتب با به خورده‌چوب پبه‌ی وخته , باپد جاد سیاه به صورتم یکشم , دبگه چش وچارم داره ازین میره و بعد ازاینهعه سال میاه شدن ؛ غيريك دل‌خون شده , هیچی بر ام‌نمونده , رامتی حاصل يك عمر خندوندن مردم‌چیه ..1» «سید حسپربوسفی» پا چهر» وا تکید» + چبین پرچروك , اقتامه و موهای چ و گندمی که می‌رود تصابه نفیدی‌بگراید ؛ آرام پسیکارش پادمی‌زند. «سیاءباژ» پیر وسروف شهر ما : هنگ‌امی که از کتشته و از حالش می‌کوید ۰ گاه نمی‌تواند از کشیدن آ+ حسرتبار کنف, ندامی صورت به گود خوددازی سدالی که از بلندگوی جلری ساشاخانه برمی‌خیزد ۰ پر حرارت و مشتری جلب‌کن» رحکذران رابسالن می‌خواند :بلیل شرق... رقاسه ی‌شهیر ,.. خوانده‌ی سل جوان,. آکروبالیست‌بین‌المللی ... ونیاهباز مشهور رادیو تلویزیون « سید سین پوسفی» . پرسفی؛عنگامی که ۱ زدوران کودکی وجرالی‌اش‌می‌کوید ۰ کرچه می‌کوشد باعت پرانگیخشن حس ترحم مخاطبش نشود وحر چند که گاء بالب پسندا گزیدن +بیاری از رفهایش رامی‌خوره:اما ازباژکوئیا از خاطراتتش نمی‌تواند گریز پز ند «ثصت و هفت هنت سال پیش , توبه حوله نزديك مدرسای عروی بلدنیا اومدم خولای پدريم بود هجین که رو خشت افنانم »عادر جسرز! رفت ومن مادری به حودم ندپدم . باپام حکي‌بود و نو مدرسای مروی از روی کتاب « فانون* ابوغلی‌سینا طابت م ی کرد .یم ه‌بود وععشید مردم واسه این که تم بی‌عادریرو حس تکنسم خیلی به من محه ت‌می کرد .شده بودم‌عريز دردوله‌ی پابا. نون وآب از دهنش می‌افناد. «حسس» لمی‌افتاد . بانم مباد که همیشه عنو قلمدوشمیس رء‌ای 8 دووی چهره‌ی بك ساه پوستی » وقتی چهره‌اش راسیاه‌س یکد : چاره‌ای جز خندیدن و خنداندن ندارد . مردم ؛ تهاداین‌سوی چهسرمی او آموخنه کرد وروصاعه‌ش بقل ونبات می‌ربخ تامن دوه دوه نخورم . 194 خواهر و بایر ادر هم داشم اما چون من بچه‌بونم و اوئم‌نجای اخر ,یابام منو خیلی می‌خوات ولی ابن دوره زیاد ملول نکشید » باباهم رفت .اوئم عرد و من‌تنها نوندم , اون‌موقع هنوز شش سالم‌نود و نمی‌دولستم مره هی چی اساء خیا یگربه کردم چون بس ازاون : خیلی تهاشدم . خواهرام و بر ادرم بزرك ودذو می‌تونستن جل و پلاسئونو از آب بکشن اماین بچه‌بودم ,عنوز خیلی کوچيك بودم ۴« هرشب بایدبامقداری جوب پنیه‌ی سوخته » صورتم را ساه کنم , شکوفه نو را ء مارویر اهش کردیم‌امابعد با يك تمپاسر ونمان انداختند . شده‌اند اما سوی دیگر چهره‌اش , بحکایتی دیگر از رنجهای بنجامال سیاه شدن دارد. حرفیپایش خواندنیست , باباکه رفت : زندگی مهم متلاتی‌شد, حولهی پدری عارت شد و هرتیکه‌اش دست یکی افتاد .بر ادرم به خونه خریدو رفت او نجا پامن‌نمی‌ساخت_ایامنم._ باخودش‌برد همودجا . وامه‌ی خودم توخوبه می‌بلکیدم و کسی کازی بهکارم نداشت : انگار اصلام تو اون خونه نبودم. ب‌مدنی که گذشت ‏ تو هون عا! مبچگی فهمیدم که‌یابد مد خودم وایستم» وگرنه کسي دلش واه‌س سوخنه . دستعو تویه زر گری بند کسردم و هنته‌ای چند قران مزد میگرفتم . بگذریم اژاین که تو اون چند اله » چی کشیدم. هر ملوری بوده کجدار ومر یز سرمی‌کردم . چهارده بوترده ساله بودم که با رفقای خبابون عینالدونه ۰ به کلسوپ کوچيك در تکردیم . قلا وقتی دورهم چ ۳ می‌خدیم و باژی میکرديم ۰ فقط خودمون #دیم ابابد #این فکر افنادیم که واله‌ی مردم نمایشس بدیم , بابچه‌ها , دمشاهی‌ده‌تاهی ج ی کردیم و جدنا چراغ زلبوری کسرابه کردیم تا بالاخره شدیم یه گرد کوچيك . لو خوه‌های مرد جو سر گذرها سیا‌بازی میس ۳ ازهسون موقع دیدم که استعداداین ۰ سا بازی های * د یع‌الله ان ماهر » : «عبدالعلی خضان"» و «عباس محصص» رو دیده‌بودم و چون حافنلام خو ب‌بوده یانم میموند و خونم هم چیزهالی به‌اونا اضافام کردم و بت بچه‌جا نبایش می‌دادیم . خونم‌سیاه می‌شدم و +بقیه میگفتم چکار کنن . مرد وزن وا کوچيك و بزرك میومدن تمائا و وقضی می‌دیدم که به شیرینکاریهام می‌خندن ؛کیف م یکردم . البته زیاد خبره بودیم ودست و پاشکته سیاه‌بازی در می‌آوردیم اانن عه به شب «عباس محصص» اومد تماثای ما و ازساه شدن من خوشش اومد. به‌سن گنت برمتو گروه اونا . منم قبول کردم. محصص یکی از سیاه‌بازای خوب اون دوره ود خونش گروه داشت و ریس گروه هرب که یکی از بازیگر! نموءد. جماش بازی م یکرد. وسطای بازار بزرك . سود م مه زید » به قهوم‌خونه‌بود و باغچای بزرللو باصفائی‌داشت که اونجانم‌اش می‌دادسم بعدیه‌ستی . اوسدن قیوءخونهرو خر اب کردن چون زمینش مال اوقاف بود .اونجا رودکون درست کردنو اجاره‌دادن رفتیم ته بازار ارسی‌دوزها نزديك زبارتگاه #سدولی» که به قهومخوه هم اونج‌اود وهنوزم هت . تواین معدت , از محصص خیلی چیز باد گرفتم و تجربهم بیشتر شد. توبرو بروی سیاهءباژهای ععروف اون خوره ؛ سرهادرآوردم. کم کم وقتی گروه قبلی از هم پاشیده شد ء خودم به گروه درست کردم وهبون وقتابود که به عده مطرب جهوده توخیابود‌سیروس‌بنگاه شادعالی راه‌انداختن و بعدتم بنگاه‌های دیگه تو هون خیابون درست شد که منم داگروهم .: بنگاها کارم ی کردم . کارمیکرنم‌و گاهی هم تی تناتر پامناد 4 به تئاتر (یابه قول اون‌روزا , تیارت) ده بات تا سری وی تا هی به‌یین با « سرار ۴ که تزديك کاراز دم تویخو نه بوده بر میذاشتم : به جز اینها؛ کاردیه‌ی گروهیای سیاه‌بازی » شر کت در چشنها و عروسیهابود مخصوماباز اریسا ما رو و دای جشنه‌ای عروسی دعوت میکردن که هرکدام از راستهای‌پاز ار,بایکی از گروهها میوهتود خوب بود و اونارودتو ت‌میکردن ۰ اوت موقع,سیاه‌بازها مجوب مر دم‌ودن , جوت رادیو و تلویزیون و سنا نبوده مردم‌وسیله ومحل تفریح نداشتن و سیاهبازها روی* نخت جوش , اونارو شاد مس یکردن . اگه هبای بازیگران تلویزپولم جمع کنیسن؛ انگشت کوچيكه‌ي اوناهم. نسیشن ؛ للگای