Cinema Star (July 1978)

" را پوهاند . پیر مرد با لنت وافری این ماجرارانعریت میکرد . هر چند ميدافستم که پین دنیای‌هن واو فاصله زیاد ی‌است و هیچ انتظار نداشتم که او هم مثل من فکر کند طرفهای بعد از ظهربو که نسیم‌ملایمی شروع بوزیدن, کرد ۰ من ستمال داازروی صورتم باز کردم و نفس عمیقی کشیدم. پیر مرد از جا برخاست و نگاهی بسه آسان انناخت و گفت : اگر . اشتباه. نکنم» . تاچند. لحظه دیگر طوفان میشود . من گوههايم را تیز کردم تادفهمم حرف را شنید رنگش پرید و گفت سب پعنی منظورت اپنست که خطر ما را تهدید میکند ٩‏ پیرمرد دستهایش را 4 آسفان بلنسد کرد و گفت : ت باید بخدا ت و کل کرد . موئور لنج با سرعت برروی درباحر کت میکرد. عبداله بافق چشم دوخته بود . پیرهرد گنت تا دو ساعت دیگر بسه بحرین میرسیم . اگر اتفاقی فیفند نانسی آورده‌ايم . من چنان فرسیده بودم که مشل موش در گوشه‌ای خزیده بودم ۰ وتکاق نمی‌خوردم عبداله لب موئور لنج ایستاد و زمزمه کرد : -ابرهاق سیاه‌دارند میایند . پیر مرد به دریا تف افداخت و گفت: لعلت باین شانس . تو این فصل سال هیچوفت دریا توفانی نميشد . انار ما را جادو کرده‌اند من فکر کردم شاید خداوند میخواهد باین وسیله مرا از لین برد تااز شر این زندگی لعنتی و نکبت بار رهابی پسدا طولی نکشید که سیم ملایمی که زوی دریا شناور بود به‌باد سخت وسهمگینی‌مبدل شد . نور شدید خورشید زیر پوشش ابرهاای سیاه پنهان شد و غبار وحشتنا کي آسمان من ان جایم بلند شدم واز پیر هرد پرسییم: حالا چه میشود ٩‏ پبر هرد گفت : سب دعا بخوان » این حرف بیشتر مرا . گوشسی . اگهیسان بمن و پیرمرد نگاه میکرد خودش هم بسختی ترسبده‌بود وسیع کسترده دریا پیچید و برق ضدی‌دی در سینه آب نشت . من أز ترس فربسماد کشیدم و دست عبداله را چسیدم . عبداله گفت : مقاوهت کی «. کنم : ۰ ترس فانده‌ای ندارد. ح هن قابحال اینجور چیزها راندیدم» س ققدیر هر چه باشد همان انت. ک کم توفان شدیدی شروع بوزیدن کرد و آب دربا آنچنان بهیجان آمد که احساس کردم موتور نج مثل بر کاهی روی آب باینسو و آنسو میرود ‏ من چنان‌ترسیده‌بودم ناگهان دربا توفانی شد و موجهای خشمگین سوی سا و آمدند ۰.. .من از ترس داشتم‌غالب تهی مبکردم..صدای‌غرش پیر مرد رئك بصورت ننافت عدالهمرتب آسمان و برقی که دردربامی نشست » آنچنان منظره‌و حنتناك و غم‌انگیزی بوجود آورده بود که هبچوقت آنرا فراموش صدای غرش کوش خراش آسان در بهته میکنم ‏ وقتی درب آرام شددیدم پیر مردی که موتور لنج را هدایت مبکرد اسیر کوسه‌ها شده است . که شروع بگریه کردم.. عبداله که‌عصبانی شه بود گفت ؛ چرا گربه میکنی دختر ...مواظب باش دستت را از لب موتور لنج رها نکنی » وگرنه با يك حرکت طعمه کوسه ها میشوی : تاریکی عظیمی سطح دریا را پوشانده رد . موجهای بلند و سهمگینی از دور بسوی ما میامدند . صدای رعد و برق و توفان آنچنان ها را حیران زده کرده بود که قدرت هیچگونه فکری را نداشتیم در آن لحظات من همه چیز را فراموش کرده‌بوذ.م ۰ میدانستم که هکس بفکر نجات است ۰ ما تا مرك بیش از بسك قدم فاصله نداشتم . وقتی موجهای سنگینی بسوی ما میاهدند » من حیوانهای درباتی را میدینم که چگونه اسیر فریاده دریا شده‌اند و آرامششان "بهم ریخته است. ۲7 صفحه ۲۵ افکار بودم که عبداله فریاد رای مواظب باشید . متعاقب جمله او موج بلندی بسبه موتور لنج اصابت کردو من محکم بسه ته موتور لنج پرثاب شم . آب نمام موقور لنچ را پ کرد . من از ترس اینکه مبادا_به درا سقوط وی تون موتور را چسییم ‏ ما گذشت چثم باز کردم و نگاه کردم دیلم 2 افناده , اما خبری نیس «فریاد ینم ٩‏ سپیرمرد کجاست: عبذاله بلید هد ۰ ولی ی براثر تکان های شید موتور لنج میب توانست کنترل کند , عبداله همه جا را نگاه کرذ و بعذ ناگهان نگاهش پروی موجی افناد و فرباد. کشید : او اهاش.. من بلافاصله سوئی که عبداله به آن اشاره کرده بود تگریستم و با چشمانی وحشت زده جسد پیرمرد را دیدم که در يك چشم ‏ بهم زدن از روی موج به زیر آب رفت و دیگر اثری از او یفنم . فریاد کشیدم : عبداله او را نجات لده. عبداله خودش را بمن رساند و فرباد کشیل . آرام باش دخترز .. هگردلوانه حالیگه می‌ترسیدم مباذا بسه دچار شوم با شسدت کردم و کف موتور لنج دراز کشیدم ثا مبادا براثر اصابتموج 4 دریا پرتاب‌شوم در همین هنگام از شت توفان کاسته شد و رگبار شدبدی شروع ب باربدن کرد ء عبداله سربلند کرک و گفت : داريم از" خطر دور ميشويم . بعد از" رگبار توفان . آرام میشود . رگباز آنچنان شدید و بسابقفسه بود که حس کردم قمام‌بدنم را دارنسد گلوله باران میکنند ۰ سرهاي عجیسی در همه بنئم جاری بود . حالت خفقان داشتم . حس میکردم دز این دلیای بزرلد مادر پرتگاهی گرفتار شه‌ايم که صدایمان بگوش هیچ السانی عیرس .:.۰ ترس و بازهم‌ثرس .. این تنها چیزی بود که میت توانستم از آن لحظات شوم در خاطر خود نقش برنم و برای همیشه بباد داشته باشم هر وقت ابن لحظات شوم و دردنالك را بیاد میاورم » بدنم چنان منشنج میشود که حس میکنم دوباره اسیر آن توفان مهیب و آن صحند وحشتناك شام ۰ اینهمه وحثت و دلهره بیش ازیکریم ساعت نپائید . اما همین دقابق برای بهم ریختنن یکدئیا کافی بود . درنت مشل زمین لرژه که در عرض چند ایه شهری را ويران میکند و به خرابه‌ای مبدل یماد کم کم دربا از حرکت ابستاد .توفان بند. امد » رگیار بصورت باران ریز و بقیه در صفحه ۳۰ شماره ۲۳۵ تاره بینما